نبض زندگی"محمدمهدی

کودک نه ماهه ی من... باورش سخته که به همین سرعت دویست و هفتاد و پنج روز از همراه شدنت با ما گذشت. الهی که همیشه تنت سالم و لبت خندون باشه فرشته ی پاکم از این روزهات بگم، روزهای طلایی بی تکرار، خیلی وروجک و شیطونی همینکه چشات رو باز میکنی چهار دست و پا میری سراغ کمد اسباب بازیا نه واسه اینکه اسباب بازی برداری!!! برای اینکه در کمدها و کشوها رو باز کنی و وسیله های توش رو بریزی بیرون حالا بیشتر از قبل حضورت تو خونه حس میشه اونم به لطف انواع و اقسام صداهایی که از خودت در میاری از جیغ های بنفش تا هجاهایی نزدیک به کلمه عاااااشق جیغ زدناتم خصوصا وقتی داداشی رو بغل میکنیم و تو با جیغ ازمون میخوای بزاریمش زمین و تو رو بغل کنی...

چه چیزی تو عمقه چشاته که من یک نگاهه تو رو به یه دنیا نمیدم که بعد از تماشای چشمای تو از زمینو زمان عاشقانه بریدم تو با کل رویای من اومدی تا تو سی سالگی باورم زیر و رو شه که زیباترین خط شعرهای من از تماشای چشم تو هر شب شروع شه   آسمانم،‌محمد مهدی جان نــــــــــــــه ماهگی مبارک   حال من خوب است اما با تو بهتر می شوم آخ ... تا می بینمت یک جور دیگر می شوم خدای من ممنون برای این روزهای بی تکرار   نوزدهم آذر نه ماهگی ...

تو صدای نفس و نای نسیمی تو هوای عطش و عشق و شمیمی تو نگاری که دل ما به نگاهی ببری     ...

بیشتر مراسمای عزاداریمون رو تو روستای حسن آباد هستیم... شب رحلت پیامبر هم اونجا بودیم به نظرم خیلی قشنگ و خاص این عکس حتما یه روز خاطره میشه...     ...

اولین برف پاییزی که تو دیدی صادقانه بخوام بگم عکس العمل خواصی نشون ندادی البته در حد یکی دو دقیقه بردمت تو حیاط انشاالله بزرگتر که بشی حتما عاشق برف میشی اسکیموی من  چهارم آذر   ...

یه شب شاد خونه ی عزیز و بابایی جشن تولد زهرا جون بزرگ مرد کوچکم کنار سفره میشینی و مثل آقاها غذا میخوری کنار بچه ها و اون شب تو بغل بابایی اونقدر رقصیدی و بالا و پایین پریدی و دس دسی کردی تا دیگه به طور کامل دس زدن رو یاد گرفتی من فدای دست هات که انقدر تند تند تکونشون میدادی که تو هیچ عکسی معلوم نبودن ...

محمد مهدی جان بعد از اینکه یاد گرفتی هرجایی رو بگیری باایستی حالا با زیاد شدن اعتماد به نفست وقتی جایی رو میگیری دست هات رو ول میکنی و کمی بعد میفتی جاهای صاف رو میگیری و بلند میشی و البته با گرفتن لبه ی تخت و میز و مبل و پشتی چند متری راه میری این عکس اولین باریه که با گرفتن تخت راه رفتی دایم این مسیر رو میرفتی و برمیگشتی ازت فیلم هم گرفتم. بعد از اینها یک روز که خونه ی عزیز بودیم داداش به قول خودش مشغول سرسره بازی بود دیدم مثل یه جوجه ی کوچولو دنبالش راه افتادی و ... همین مونده بود تو فسقلی سرسره بازی کنی! حالا این به کنار!! دفعه ی قبل که خونه ی عزیز بودیم داداش و علیرضا رو پله ها مشغول بازی بود...

...

عزیزای من تموم زندگی من خلاصه میشه در شما... نفس کشیدن و زندگی کردنم. هر صبح از خواب بیدار شدنم و تک تک قدم هایی که بر میدارم برای شما سه نفره همیشه سلامت باشید و لب هاتون پر از خنده باشه... ...

اربعین نود و پنج ... تکیه ی روستای حسن آباد ...